Sonoro Quartet — ode aan de koppigheid

Toonaangevend is niet meteen het juiste woord, wanneer we spreken over het strijkkwartet van Claude Debussy. Autoriteit verwierf het werk zeker, maar eigenlijk legde het veeleer een bom onder het genre. In een brief verklaarde hij de kluisters van de klassieke regelneverij voortaan voor verbroken. Ene Maurice Ravel had daar wel oren naar. Tien jaar later modelleerde hij zijn eigen bijdrage aan de kwartetliteratuur naar die van zijn eerbiedwaardige landgenoot, al kreeg de wolkige toontaal van Cloclo De Eerste onder zijn hand een meer neo-klassieke snit aangemeten. Op veel lof van pers of publiek had hij echter niet te rekenen. Enkel Debussy schreef zijn jongere kunstbroeder er in de naam Gods geen noot aan te veranderen. Dat is niet gebeurd en met dit historische tweeluik brengt Sonoro Quartet dan ook niets minder dan een ode aan de artistieke koppigheid.