Ruben Verwaal

De vloeibare mens

Als wetenschappers onderzoek doen naar het lichaam, dan zien ze die doorgaans als proper en heel, puur en solide, of zelfs theoretisch en vleesloos. Zelden spreken ze over lichamen die continue hun poreuze grenzen overschrijden door plassen, niezen, huilen, bloeden, braken, kwijlen, zweten, ejaculeren, menstrueren, zogen. Ook wetenschappers zijn dus niet immuun voor het taboe dat op de lichaamssappen rust. Waarom hebben we zo’n moeilijke relatie tot de lichaamssappen? In deze lezing duikt Ruben Verwaal in de kliederige zones van lichamen om deze vraag te beantwoorden.

Net zoals de sappen letterlijk door diverse plekken en domeinen sijpelen, kan de onderzoeker van die sappen zich niet beperken tot één kennisdomein. De studie naar de rol van sappen in cultuur en samenleving vereist een interdisciplinaire aanpak met aandacht voor geschiedenis van wetenschap en geneeskunde, materiële en visuele cultuur, psychologie en de geschiedenis van emoties, gender en disability studies. Ruben Verwaal bestudeert de materialiteit van de individuele lichaamssappen doorheen de geschiedenis en toont hoe het stigma op het lekkende lichaam een moderne uitvinding is en dus ook weer kan veranderen.

• Ruben Verwaal werkt als curator en historicus aan het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Hij promoveerde in Groningen op de geschiedenis van de veranderende percepties van lichaamssappen in de Europese Verlichtingscultuur. Sindsdien specialiseerde hij zich in de geschiedenis van d/Doofheid en hardhorendheid. In 2023 publiceerde hij het publieksboek ‘Bloed, zweet en tranen: Een geschiedenis van de vloeibare mens’ (Thomas Rap).

(Moderator TBA)

Deze lezing zal plaatsvinden in de MIRY Concertzaal. De zaal is rolstoeltoegankelijk via een lift naar de eerste verdieping. Voor deze lezing is een tolk gebarentaal voorzien. Wie verdere vragen heeft over de toegankelijkheidsvoorzieningen, kan contact opnemen met de organisatie: anais.vanertvelde@hogent.be. Ter plekke kunnen vragen aan de jobstudent bij de balie gesteld worden.

(c) Tara Meers