Lukas Huisman & ensemble — Sawari

Dat pianist Lukas Huisman wel wat in huis heeft, zou het onderschatten van de mans palmares zijn. Cum Laude afgestudeerd aan het conservatorium van Gent; vaste pianist van het Spectra Ensemble; lovende recensies van o.a. componist Michael Finnissy zelve over zijn laatste muzikale worp (Finnissy: Gershwin Arrangements – het dient gezegd, Finnissy was misschien een tikkeltje vooringenomen); en genomineerd voor de Preis der deutschen Schallplattenkritik voor zijn opnames van de pianomuziek van Toru Takemitsu. Het maakt van Huisman een van de meest opmerkelijke en originele pianisten van zijn generatie.

Vergezeld door een paar selecte muzikale vrienden presenteert Huisman op dit concert het resultaat van een zesjarige postdoctoraat over het Japanse concept Sawari. U spreekt geen Japans? Geen probleem. Kort door de bocht: ruis. Het zou geen moderne klassiek zijn mocht er niet een beetje ongemak mee gemoeid zijn. T. Takemitsu beschreef Sawari zelf als “een opzettelijk ongemak dat een deel van de expressiviteit van het geluid creëert”. Geheel opzettelijke ruis en ongemak dus. Zo. Dat. Uw nederige dienaar heeft niet de neiging te liegen.

Het zorgt ervoor dat de werken van menig moderne Japanse componist een bijzonder edgy kantje hebben zonder ooit helemaal de traditie overboord te gooien. Takemitsu’s Les yeux clos 2 werd ondertussen een klassieker voor solo piano; componisten als Takahashi, Komatsu en Hori moeten er heus niet voor onderdoen. Zelden gehoorde muzikale kersenbloesems, nu, speciaal voor uw genot, naar de MIRY Concertzaal geïmporteerd.