Anaïs Van Ertvelde

Ziek, oud en beperkt. Wie is er bang van zorg?

Zorg is ingewikkeld. Zorg geven is één van de meest precaire vormen van on(der)betaalde arbeid, zorg ontvangen is stigmatiserend. Wie veel zorg nodig heeft, zien we als minder zelfstandig, minder daadkrachtig, als minder mens zelfs. ‘Zorgbehoevend’ worden is voor velen een ultiem schrikbeeld.

Gelukkig verdiepen denkers en activisten uit de disability justice movement, uit crip theory en uit critical disability studies zich al jaren in zulke zorgvragen. Wat zijn de voorwaarden om goed zorg te kunnen geven en te ontvangen? Hoe organiseer je consent in zorgrelaties? Tussen mensen onderling maar ook binnen de gemeenschap? Waarom zijn sommige vormen van hulp zo doodgewoon dat we ze niet eens meer als een vorm van hulp ervaren (de bakker betalen voor je brood in plaats van het zelf te bakken) terwijl we andere vormen van hulp (een persoonlijk assistent betalen om je schoenen te strikken) zielig vinden. En ook, wat vertelt onze benauwde omgang met zorg ons eigenlijk over ons maatschappij- en mensbeeld? Over dit en meer spreekt schrijver en historicus Anaïs Van Ertevelde in de 7^e Studiumavond rondom het jaarthema zorg.

Schrijver en historicus Anaïs Van Ertvelde is visiting lecturer aan het KASK en Conservatorium / HOGENT en howest. Voor haar PhD-onderzoek aan de Universiteit van Leiden onderzoekt ze de representatie van gehandicapte lichamen in kunst, politiek en sociale bewegingen. In haar populaire podcast Vuile Lakens, en het gelijknamige boek uit 2017 (Uitgeverij De Bezige Bij), voert ze samen met schrijver Heleen Debruyne eerlijke gesprekken over seksualiteit. Momenteel werkt ze aan een nieuw boek voor de Bezige Bij over handicap en crip.